A Proposal
Ang bawat araw na lumipas ay hindi maganda para kay Trish sapagkat magkasama na nga sa choir sina Ellie at Ivan ay magkasama pa rin sila sa, ayon sa kanya, ay “lintik na Christmas Play”.
Kung pagmamasdan mo, mukha siyang isang mapag-alagang girlfriend sapagkat lagi siyang nakabuntot na parang aso kay Ivan at pinupunasan ang bawat pawis na tumutulo sa kasintahan.
May pagkakataon ding tinuturuan niya si Ivan kung paano umarte, astang direktor ba, pinagmamalaki niyang artista siya e wala na naman siyang career ngayon. Naiinis si Ellie kay Trish ngunit hindi na lang siya nagsasalita at pinababayaan na lang ang kalokohang pinaggagagawa nito. Sa totoo lang ay nakagugulo ang “artistang walang career” na ito sa ensayo para sa Christmas Play dahil mahilig itong pumapel ngunit hindi na lang siya pinansin ng staff.
May isang pagkakataon ding hiniram niya ang script na hawak ni Ivan at pina-photocopy iyon. Sa isang sulok ay umupo siya at kinabisado ang bawat linyang nakasulat sa script.
Isang hapon, uwian na noon, ay magkakasama sina Trish, Neri, Ivan, Reed, Benjo at Ellie. Nagmamadaling nagpaalam si Trish sa kanila nang may tumawag sa cell phone niya.
“It’s an emergency. I’m sorry guys,” paumanhin niya. Hahalikan pa nga sana niya si Ivan sa pisngi ngunit umiwas ito. Nagmadali siyang lumabas ng Unibersidad.
“Ano kaya ang emergency na yun?” may pagtatakang tanong ni Benjo.
Napataas ng balikat si Ellie, “Ewan, malay, hindi ko alam at wala akong pakialam.”
Umuwi muna si Trish sa bahay nila at nagbihis, pagkatapos ay umalis at pumunta sa Yin Yang Chinese Restaurant na pag-aari ni Harold Lim. Hinalikan niya si Harold sa pisngi nang salubungin siya nito. Naghanap sila ng magandang lugar. Hmm. Mukhang may date ang dalawa.
Umorder si Harold at kumain na nga sila. Napapasarap na sa pagkain si Trish nang may sabihin si Harold sa kanya.
“I want to marry you, Trish.”
Natigil sa pagnguya si Trish at uminom ng tubig. Nabigla kasi siya sa sinabi ni Harold.
“Did I hear you right, Harold? You want to marry me?” tanong niya.
“That’s right,” sagot ni Harold. Hinawakan niya ang kamay ni Trish, “We’ve been together for two years now and I want to spend my whole life with you.”
Two years... Matagal niya na talagang niloloko si Ivan.
“We’ve been to different places for six months. We went to Singapore, Thailand and Malaysia —everywhere in Asia! We went to Paris, London and America! I’m so happy when I’m with you and I’m really thankful that I met you.”
Talaga namang nagsisinungaling siya. Kung may totoo man sa sinabi niya, iyan ay ang pagiging tutol ng mga magulang niya kay Ivan sapagkat ‘di nila matanggap na ang boyfriend niya ay anak lamang ng isang driver at driver pa man din nila.
Ang sabi niya pa’y kinulong siya ng mga magulang niya sa bahay at nasisi pa tuloy ni Neri si Ivan dahil sa pagkawala na lang niya bigla. Yun pala, sa loob ng anim na buwang pagkawala ay kasama niya si Harold. Sa iba’t ibang bansa ay nagpapakasaya sila at ang kawawang si Ivan gayundin ang mga kaibigan niya ay iniwan niya na lang bigla nang wala man lang pasabi.
Kinuha ni Harold mula sa kanyang bulsa ang isang singsing. Mag pro-propose na siya kay Trish!
“Will you marry me, Trish?” tanong ni Harold.
Si Harold Lim. Dalawampu’t apat na taong gulang. Sa murang edad ay nagkaroon na ng sariling restaurant. May dugong intsik, matangkad, matangos ang ilong, gwapo, palaging naka-gel ang buhok at higit sa lahat, ubod ng yaman. Iyon ang bagay na nagustuhan ni Trish sa kanya.
Sino ba naman ang tatanggi sa alok na pagpapakasal? Kung tutuusin ay napakalaking isda na ang nabingwit ni Trish ngunit wala siyang balak na magpakasal dito. Ang tanging mahal niya ay ang pera nito.
“Pakakasalan mo ba ako?” tanong uli ni Harold.
Umiling si Trish, “I’m sorry, but I’m not yet ready.”
Hindi naman inaasahan ni Harold ang pagtanggi niya at ito’y nagtanong, nanghingi ng dahilan kung bakit ayaw tanggapin ng “kasintahan” ang kanyang alok, “Why? You’re 19 and I’m 24. Nasa right age na naman tayo.”
“Because I’m not yet finished with my studies, that’s why,” sagot ni Trish, parang galit pa nga.
Naiintindihan naman ni Harold ang kanyang dahilan at tinanggap ang pagtanggi ni Trish sa kanyang alok. “Ok, hihintayin kita hanggang sa maging handa ka na,” malungkot niyang sinabi.
Ilang araw pa ang lumipas. Tuwing uwian ay sinusundo ni Harold si Trish kaya madalas ay hindi na siya sumasabay kay Ivan. Napakarami niyang dahilan. Ayos lang naman para kay Ivan iyon, mas natutuwa pa nga siya ngunit nahihiwagaan din siya.
Christmas Program. Ito ang araw na talaga namang pinaghandaan ng lahat. Maaga pa lamang ay pumasok na si Ellie, excited siya at kinakabahan.
“Sana ay mapasaya ko ang mga bata at lahat ng manonood,” sabi niya sa sarili.
Dumaan muna siya sa Music Hall at naglabas ng tensyon sa pamamagitan ng pagtugtog ng piano. Nang matapos na ang kanyang tinutugtog ay may pumalakpak.
“Bravo, bravo,” may pagkamaarteng sabi ni Trish. Tumayo si Ellie at nilapitan niya ito. “Talagang kinakarir mo na yung piano, ano? Feel na feel mo na iyan,” dagdag pa niya.
“Wala ka na naman bang magawa, Trish? Kung wala, subuan mo na lang si Ivan o punasan mo na lang ang pawis niya.”
Tinaas ni Trish ang kaliwang kilay, “Aha! I knew it! You’re just jealous.”
“Ako magseselos sa iyo?” Mahinhing tumawa si Ellie, “Haha! Bakit, e ako ang mahal ni Ivan?”
Napasimangot si Trish at nanggalaiti, “What did you say? I hate you! I really hate you!” Sinabunutan niya si Ellie, “Walang hiya ka! Mang-aagaw ka ng boyfriend!”
Hindi naman nagpatalo si Ellie. Nagsabunutan silang dalawa at umalingawngaw sa buong Piano Room ang sigawan nila. Galit na galit si Trish kay Ellie, ‘di sinasadyang naitulak niya ito at nauntog sa pader. Nagkaroon si Ellie ng putok sa kaliwang kilay at nawalan ng malay. Litong-lito si Trish, dali-dali siyang umalis sa Piano Room. Lumabas siya sa Music Hall na nagmamadali, para bang nakagawa ng krimen at may nakikita sa kanya: si Ivan.
Nagtaka si Ivan kung bakit ganoon na lamang ang ikinilos ni Trish paglabas nito ng Music Hall kaya’t pumasok siya sa loob at kanya ngang nakitang walang malay si Ellie.
“Ellie! Ellie! Ellie, gumising ka!” sabi ni Ivan, alalang-alala. Inuuga niya ang katawan ni Ellie ngunit hindi ito nagigising. Binuhat niya si Ellie at agad siyang nagtungo sa klinika.
Alas diyes ng umaga ang umpisa ng play. 9:30 na, kumpleto na ang mga tauhan ng play, maging si Ivan ay nandoon na ngunit wala pa rin si Ellie.
9:45. Wala pa rin si Ellie. Ang dami nang nagte-text sa kanya. Lahat ay nag-aalala lalo na si Benjo.
9:47. Nagprisinta si Trish na siya na ang papalit kay Ellie. Ang sabi pa niya’y kabisado niya ang mga linya ng tauhang ginagampanan nito. Pumayag ang direktor kahit na alam nitong P.A. lang siya ni Ivan.
9:50. Nagbihis si Trish at kinausap ang sarili,
“Buti nga sa kanya. Sorry ka lang, Ellie. Ako na ang leading lady ni Ivan. Panalo ako!”
9:53. Dumating si Ellie na hingal na hingal. Nakita ang kasiyahan sa mukha ng lahat.
“Pasensya na po kung na-late ako,” paumanhin niya.
9:55. Lumabas si Trish sa dressing room. Nagulat siya nang makita si Ellie.
“Trish, hubarin mo na iyan,” utos ng direktor. “Nandito na si Ellie.”
Nagbigay ng nakakalokong ngiti si Ellie at sinabihan si Trish, “Akala mo siguro, hindi na ako dadating, ano? Sorry ka na lang, Trish. Ako pa rin ang leading lady ni Ivan.”
At saktong alas diyes, nagsimula na ang play. Maganda at mahusay ang pagganap ng bawat isa at talaga namang natuwa ang lahat ng nanood lalo na ang mga bata. Nagselos si Trish at nag-walk out nang ang parteng may kissing scene na ang ipinalabas. Kinuhanan naman sila ni Reed ng litrato.
Hinanap ni Ivan si Trish upang tanungin nang matapos ang play.
“What do you want?” tanong ni Trish.
Nang magsasalita na si Ivan ay biglang dumating si Ellie at niyakap siya sa harap pa mismo ni Trish!
“Ang galing natin, Ivan! Nakita mo ba? Ang daming pumuri sa atin! Ang daming batang natuwa!”
Umuusok si Trish sa sobrang galit. Sasaktan niya na naman sana si Ellie ngunit may biglang humawak sa kanyang balikat. Pag lingon niya, si Harold Lim!
“Hi Trish!” bati nito. Gulat na gulat si Trish.
Nandito si Harold, bakit kaya? At nandito rin si Ivan! Naku, ano ang gagawin niya? Malalaman na kaya ang panloloko niya?
***
No comments:
Post a Comment