Mga Klase ng Pasahero sa Jeep, Isang Hirit Pa!

Dahil feeling ko e meron pa akong hindi naisama sa mga listahan ng klase ng pasahero e gumawa ako ng isa pa uling hirit. Kung may nakaligtaan pa rin ako... Pabayaan na. Ayoko na mag-isip. Hehe!

Saka may nakapagsabi sa akin na parang familiar daw yung post na gawa ko. Hindi ko alam kung sinasabi niyang nangopya ako e sa katunayan AKO naman TALAGA ang SUMULAT nito. Tanong nyo pa sakin. lol! Medyo nalungkot tuloy ako. Medyo lang naman.

Natuwa naman ako kasi follower ko na si sis cRuSh_kitA08 sa blogspot. At saka 310 na yung profile views ko. Ahahaha! Di ko naman alam kung sino ang mga tumitingin. Natutuwa lang talaga ako pag nadadagdagan yung profile views kahit na wala namang nagcocomment sa blog.

Medyo nakukulitan na rin ako sa estudyanteng di ko naman hawak na gustong magpapicture kasama ako at sa tuwing dadaan ako e dala niya ang cell phone niya at namimilit na kuhanan ako ng litrato. Pag tumatanggi ako, sinasabihan niya pa akong madamot. Gusto pa raw niya solo pic ko para may remembrance. Feeling ko tuloy celebrity ako.

oOo

First 30 Kinds: Mga Klase ng Pasahero sa Jeep

31. The Collectors. Sila yung parating taga-abot ng bayad o sukli na parang nagiging kapareha na rin nila ang role ng The Treasurer. Doon kasi sila malapit sa driver nakaupo kaya no choice. May times ding kasasakay lang nila tapos sila kaagad yung naging taga-abot ng bayad (dahil nga malapit sila sa driver umupo, hmp, paulit-ulit!)

32. The Bukakang Palaka. Sila yung mga lalaking hindi ko maintindihan kasi sobra ang pagbukaka nila kaya madalas masikip ang jeep. Ayaw nila ipitin dahil sa takot na baka mabasag.

33. The Walang Sabits. Sila yung mga babaeng mahahaba ang buhok na once na umandar na ang jeep e nagsisimula nang lumipad ang buhok nila at humahampas sa mukha ng katabi nila. Minsan ay sinasabihan sila ng katabi nila na itali nila ang buhok nila. Madalas namang nagkukusa na sila at pag-andar ng jeep ay nakahawak na sila sa buhok nila.

34. The "Isa na Lang" Victim. Sila yung madalas mauto na, "O isa na lang, aandar na!" tapos pagsakay nila e kalahati o one fourth na lang ng pwet ang nakaupo.

35. The One Two Three-ers. Kinalakhan ko na yung mga ganyang pasahero. Di ko nga rin alam kung bakit ganyan ang itinawag sa kanila. Ang iba ay proud pa pag nakapag-one two three. Sila yung sumasakay ng jeep pero hindi nagbabayad. Alam mo na siguro kung sino sila kaya no need to elaborate.

36. The Drunkard. Kwela! Sila yung mga sumasakay nang lasing, tapos nakikiusap sa driver na ibaba sila sa isang particular place while murmuring kaya di sila maintindihan. Bigla silang matutulog at paggising ay lagpas na, o kaya naman ay magpa-"para" kahit malayo pa ang dapat babaan tapos tumitingin sila sa binabaan na palinga-linga, halatang naliligaw.

37. The Mainipins. Sila yung panay ang lagitik, "tsk" nang "tsk" kapag nagpapagasolina ang driver o di kaya naman ay pag naghihintay ng pasahero. Nakakatakot kapag nagmumura na sila.

38. The Roxas/Ninoy Babies. May mga pagkakataong nakakakita ako ng ganito. Sila yung mga nagbabayad ng malaking amount ng pera sa jeep, ang halaga e one hundred o five hundred pesos. Mamomoroblema ang driver kung saan siya kukuha ng panukli kaya ang gagawin, ibabalik na lang ang pera at libre na sila sa pamasahe.

39. The Tantrum Darlings. Sila yung mga sanggol o bata na nagtatantrums at panay ang ngawa sa jeep na hindi mapatahan ng magulang. Irritating ang ganito.

40. The Rear View and Side View Mirror Lookers. Ang haba ng title. Sila yung mga pasaherong salamin nang salamin sa rear view mirror at kadalasan ay sa side view mirror. Distracting sila. Akala ko nga dati, ang purpose ng side view mirror ay para tingnan pag magpupulbos ka ng mukha o kaya ay pag magsusuklay. Minsan din ay may mga pasaherong ayos maka-project sa salamin.

41. The GSPs and BSPs. Mga laging handa. Pag malapit na bumaba, mag-aayos na sila ng gamit tapos pag maaraw o maulan ay readyng-ready sila at may handang payong.

42. The Second Motioner V1. Version 1. Nangyayari kapag bababa na, pag may nag-"para" na isa, magpa-"para" rin siya kung bababa rin siya sa lugar na yun. Need niya talaga makapag-"para" kundi mapuputulan siya ng pusod.

43. The Second Motioner V2. Version 2. Pag may nag-"para" na isang pasahero at hindi narinig, magpa-"para" rin siya. Pag huminto ang jeep, pakiramdam niya ay hero siya. Minsan ay madlang pipol ang nagpa-"para" (for support).

44. The Look Backers. Pag may bagong sasakay, kailangan talaga matingnan niya kung sino yun. Madalas pag sumasakay ako, nagtitinginan ang mga tao. Pag may sumasakay naman, napapatingin din ako. Di ko alam kung bakit ganun. Ang weird.

45. The Glancers. Pag may nagkukuwentuhan, sila yung mga palaging nakatingin sa nagkukuwentuhan. Minsan nakikinig lang sa tsismisan at may pagkakataon ding nakikisali at nakikisabad na sila sa usapan, magbibigay sila ng opinyon pag interested sila sa topic na pinag-uusapan kahit di nila kilala ang taong kausap.

46. The Mr. and Ms. Congeniality. Sila yung bigla na lang makikipag-usap sa ibang pasahero ng anything under the sun kahit hindi naman niya kilala ang tao. Yung isa naman, gaganti rin ng conversation. Feeling friends sila.

47. The Charitables. Pag may pasaherong maraming dala, for example, mga pinamili o kahon, tumutulong at hinihila nila ang dala ng nasabing pasahero. Pag may bata namang kasama ang pasahero, inaalalayan nila ang bata pababa.

48. The Religious. Pag may nadaanang simbahan ang jeep, bigla na lang sila mag-aantanda ng krus (sign of the cross) kahit na hindi naman talaga sila palasimba.

49. The Shy Type. Sila yung mga sumusulyap-sulyap sa iyo, at deadma ka at first kasi kunwari hindi mo alam. Pag ginantihan mo sila ng tingin, iiwas sila bigla at lalayo ng tingin. Minsan titingin na lang sila sa labas ng bintana o kaya ay sa lapag.

50. The Deadmatologists. Sila yung mahilig mandeadma. Pag magbabayad ka, hindi nila iaabot ang bayad mo kahit nakasigaw ka na sa tainga nila at nagsabi ng "pasuyo". Mapipilitan ka tuloy lumipat ng upuan para maiabot lang ang bayad. Pag may sukli ka pa at hindi naibigay ng driver (in short isa kang The OPs), wala rin silang paki. Pag nag-"para" ka at hindi narinig, hindi sila sisigaw ng "para" kaya kawawa ka kung isa kang The Soft Spoken. Pag may bagong sakay at tatabihan mo ang isang gaya nito, hindi yan uusog kaya pakiramdam mo ay isa kang The "Isa na Lang" Victim kahit hindi. Ginagawa nilang miserable ang buhay mo habang nasa jeep ka. Ay tama na, exaggerated na ako. Lol!

Sana nag-enjoy kang magbasa ng lathalaing ito. :)

Mga Klase ng Pasahero sa Jeep

Pangarap kong magkaroon ng kotse pero dahil wala pa akong nararating sa buhay, mula nang magkaisip ako ay jeep na ang nakalakhan kong sakyan. Ewan ko lang kung makakarelate yung mga may sariling sasakyan na sumusubo ng gintong kutsara.

1. The Treasurer. Syota, asawa, anak, kumpare o kamag-anak ng driver. Sila yung mga taga-kuha ng bayad at taga-bigay ng sukli. Pag beginner, madalas at lost sila at tinatanong ang driver kung magkano ang bayad kung bababa sa particular place.

2. The Cashier. Sila yung mga sinuklian ng sangkatutak na barya at mamaya-maya ay iistorbohin ng driver para magpapalit.

3. The Shoppers. Sila yung mga akala mo nabili ang SM, Makro, Shopwise, Rustan's, Uniwide, Masagana o Puregold. Marami silang pinamiling groceries. Kadalasan umuupo sila dun sa dulo, malapit sa driver at tinatambak nila ang plastic bags, kahon o pinamiling linoleum. Kung sa harap man sila sasakay, dodoblehin nila ang pamasahe para sakop na nila ang upuan.

4. The PDA-ers. Mag-syotang ginawang extension ng parke o "bahay na walang kusina" ang jeep. Sobra ang kanilang ka-sweetan at kung saan-saan nakahawak. Pag natutulog naman, pwedeng sa balikat humiga o kaya e sa lap in case na maluwag-luwag na. Minsan panakaw ang halik sa partner, shy ba. Minsan din ay pabulong ang kanilang LQ.

5. The Students. Mga pasaherong discounted ang pamasahe at madalas makalimutang balik sa minimum fare pag Sabado. Madalas masigawan ng driver na, "Kulang ng piso!" o di kaya naman e "Kanino tong sais?! #&#**#&!" Madalas ding deadmatology kapag ganoon na ang linya ng driver.

6. The Seniors. Discounted from Sunday-Saturday. Sila yung tipong mabagal sumakay ng jeep at dahan-dahan sa pagbaba.

7. The Chikadoras. Magkaibigang mula pagsakay at pagbaba ay panay ang kwentuhan. Malaman-laman mo, magkapit-bahay lang pala.

8. The Heart-to-Heart Talkers. Mag-ama o mag-ina na panay ang kwentuhan sa jeep na akala mo e hindi nakatira sa iisang bahay.

9. The Nerds. Mga estudyanteng nagbabasa at nagrereview sa jeep, lalo na pag exam week. Ewan lang kung pumapasa talaga. Basta ako, alam ko pumapasa ako! Lol!

10. The Compadres/Comadres. Magkakilala, magkumpare o magkumadre na pag nagkasabay sa jeep ay maglilibrehan ng pamasahe. Kunwari pang nahihiya ang isa pag siya ang nalibre at kunwari pang bukal sa loob ng isa ang panlilibre.

11. The Mother Superior. Kadalasan ay nanay, o minsan kasama ang tiyahin o lola, na pag sumakay ng jeep ay may kasamang MARAMING BATA. Marami silang sasakay tapos isa o dalawa lang ang babayaran.

12. The Kalongs. Kadalasan ay magkapatid na nasa elementary grade. Kapag dalawa silang sumakay, isa lang ang ibabayad. Kakalungin ng nakatatanda ang nakababatang kapatid pag dumami na ang pasahero at ibababa iyon kapag lumuwag na ang jeep.

13. The Saleslady. From the word itself, saleslady, sila yung makikita mong may outfit na stockings at slippers. Madalas makapal ang make-up. Kailangan isang kilo ng blush-on sa isang pisngi at isang kilo rin sa kabila.

14. The Manager. Formal attire ang suot, kaiga-igaya tingnan. Mabango sila at malinis pero sumasakay ng jeep kasi coding.

15. The Kuyakoy-ers. Karamihan ay mga lalaki. Sila yung pinakakinaiinisan ko. Madalas sila ang may kagagawan ng pagyugyog ng jeep kahit hindi pa nag-i-start ang engine, kasi hindi nila mapigilan ang paa nila. Kadalasan isang paa lang ang sandata. May pagkakataong dalawa at pag nanguyakoy ay bukas-sara. Mayroon ding mga naka-headset, sarap ng patugtog ng MP3/MP4 at pagkanta na sinasabayan ng pangunguyakoy. FYI, unconscious masturbation ang pangunguyakoy.

16. The NBs. Short for NO BOYFRIEND. Sila yung mga babaeng marami laging dala, karamihan ay estudyante, na nakakaawa tingnan kasi ang bigat ng dala nila tapos wala man lang katulong magbitbit kasi (1) LDR at (2) wala talagang boyfriend. EHEMM!

17. The Call/Text Center Agent. Mga pasaherong pagsakay pa lang hanggang sa pagbaba ay may kausap na sa phone. Kadalasang bumubulong, may iba namang malakas ang boses. Pag may katext naman, madalas mong makikitang nakangiti. Madalas ding nakatingin yung katabi niya sa kung anumang tinetext niya.

18. The Techies. Sasakay sa jeep, uupo, may kukunin sa bag, maglalabas ng PSP at maglalaro. Pag action ang genre ng nilalaro, pwedeng gumagalaw ang katawan niya o di kaya naman ay nagmumura pag na GAME OVER.

19. The Duet. Madalas sumasabay sa pagkanta pag alam niya ang kantang pinatutugtog sa radyo. Madalas ding may action pag "Nobody" ng Wonder Girls ang tugtog.

20. The Exempted. Sila yung mga nagbabayad at madalas ibalik ang bayad kasi kakilala sila ng driver. In the end, makikita mo silang nakangiti kasi nalibre sila.

21. The School Service. Mga estudyanteng magkakaklase na magkakasabay at sa sobrang dami ng sumakay ay puno na ang jeep. Dalawa lang ang posibleng destinasyon nila, (1) Bahay, dahil uwian na at (2) SM, gagala pa! Nakararamdam ang driver ng pagkalugi at nagsisisi na sana hindi na siya nagsakay ng estudyante.

22. The Mourning Girl. Ang eksena naman ay umiiyak dahil (1) May problema sa bahay at buhay at (2) May LQ o nag-break ng bf. After the crying moment e titingin sa labas ng bintana na nakatakip ang bibig ng panyo.

23. The Coolman. Mga lalaking magsisimula na lang ng conversation sa katabi, lalo na pag magandang babae. Makikipagkilala, makikipag-shake hands, magtatanong tungkol sa love life mo, madidismaya pag may bf ka na tapos magkukuwento siya ng kung anu-ano tungkol naman sa ex niya. Di rin niya malilimutang kunin ang cell phone number mo. Kakaibang diskarte!

24. The Sweet Dreamer. Mga taong natutulog sa jeep. Madalas ay bumabagsak ang ulo sa balikat ng katabi (na tulog din). Magugulat kapag sobra na ang pagkakahiga niya. May times din na nakakapit siya sa hawakan ng jeep at pag napabitaw ay biglang magigising, magkakamot ng ulo at matutulog uli.

25. The Soft Spoken. Mga taong kung mag-"para" e pabulong lang tapos ay magagalit pag lumagpas. Kasalanan ba ng driver kung hindi sila marinig?

26. The Knockers. Mga taong kung mag-"para" e kumakatok sa bubungan ng jeep o di kaya naman e gumagawa ng tunog na animo'y nanghahalik.

27. The OPs. Mga taong kulang ang sukli at pag sinabi sa driver e bingi-bingihan si manong. Pag deadma rin ang mga pasahero, hahayaan na lang niyang hindi siya mabigyan ng sukli.

28. The At Losts. Mga taong bago lang sa lugar at tinatanong sa driver kung magkano ang bayad sa particular place. Madalas ding nagpapababa sa lugar na binanggit niya.

29. The Eaters. Mga taong kumakain sa jeep. Madalas silang pinagtitinginan lalo na kung ang kinakain nila ay Choco Twist ng Mister Donut o Siopao Asado ng Goldilocks with matching drinks. Ay, ako yata yun. Lol!

30. The Sabits. Pinakakinatatakutan ni anyD. Sila yung mga nakasabit sa jeep. Pwedeng (1) Malapit lang ang bababaan, (2) Nagtitipid sa pamasahe, (3) Kakilala ng driver o kapwa driver, (4) Puno na ang jeep at gusto agad makauwi. Madalas din ay hold-upper. Mag-ingat sa mga sabit. Deadly ang iba sa kanila. Uuwi ka na lang na may gripo sa tagiliran.

Ms. Iyakin

Katuloy ng post tungkol kay Mr. Smile.

oOo

Natatawa ako kapag umiiyak ang nakababata kong kapatid na si Clara. Ang sama ko ba? Minsan kasi para siyang tanga na umiiyak sa mga bagay na hindi dapat iyakan. Noong nag-break sila ni Archie, tinawanan ko lang siya. Pinagpalit na nga siya sa bakla, iiyakan niya pa. Bakit mo ba pag-aaksayahan ng oras ang isang taong wala namang kakwenta-kwenta?

Noong sinira niya yung cell phone ko, hindi naman ako nagalit. Naawa na lang ako kasi laging namamaga yung mga mata niya. Gabi-gabi ba namang iyakan yung bading na Archie na yun?

Gumawa ako ng paraan para gumaan ang loob niya, para sumaya siya. Kaya nung sinira niya yung cell phone ko, bumili ako kaagad ng bago at nagpanggap na textmate. Kunwari ako si Mr. Smile. Hehe! Effective naman. Natatawa na nga lang ako kasi ikinukwento niya kay Mr. Smile yung mga bagay na naikwento niya na rin sa akin noon.

Bukas na ang birthday ni Clara. Gusto ko siyang surpresahin pero yung tipong maaasar siya. Habang wala pa siya sa bahay, pumasok ako sa kwarto niya at kumuha ng isa sa precious collection niyang Bob Ong books, yung huling labas, yung "Kapitan Sino". Binuksan ko yung libro at sinulatan yung mga page na trip kong sulatan. Permanent marker para memorable. Katatapos ko lang magsulat nang dumating siya at nahuli ako sa sala na sinusulatan ang libro niya.

"Anong ginagawa mo?" Nanlaki ang mga mata niya dahil sa sobrang pagkagulat.

Hindi ako nakaimik. Hinablot niya yung libro at nakita sa first page ang isinulat ko. This book belongs to Ms. Iyakin.

"Bakit mo sinulatan?!?!" naiinis na tanong niya. Dali-dali siyang pumunta sa kwarto niya at padabog na isinara ang pinto. Ayan na! Naasar ko na naman siya. Kaso, napaaga nga lang. Bukas pa sana. Pumasok din naman ako sa kwarto ko at agad siyang tinext.

^_^: punta k s page 6.
o_O: . . .
^_^: please... :D
o_O: page 6 n.
^_^: nung nklagay?
o_O: MS. IYAKIN! bwict k kuya!
^_^: hahaha! punta k s page 21.
o_O: page 21 n!
^_^: nung nklagay?
o_O: MS. IYAKIN! grrrrr... puro MS. IYAKIN yata i2 e!
^_^: di ah. :p punta k s page 55
?_?: go to page 78?
^_^: hehe.. punta k dun
?_?: . . . kk,, go to page 90?
^_^: punta k lng. nu nklagay?
:P: ang laki ha! HAPPY BDAY, CLARA. hehehe... thanx s greetings, kuya.
^_^: punta k s last page

Maya-maya, nakarinig ako ng tatlong katok sa pinto ng kwarto ko. Binuksan ko yun at nakita si Clara. Hawak niya ang libro. Nahaharangan nito ang mukha niya. Nakaharap sa akin ang parteng may sulat.

"Punta ka sa kwarto ni Jaybhi. Sarado yan. Knock three times. Pag may nagbukas, itanong mo, 'Nasaan ang regalo ko?'" sabi niya habang itinuturo ang parteng sinulatan ko. Isinara niya ang libro, binuksan ang kanang palad niya at nanghingi ng regalo. "Regalo ko?"
"Wrong password!" sabi ko.
"Nasaan ang regalo ko?" pagtatama niya.

Inilagay ko sa palad niya ang binili kong key chain.

"Letter J?" pagtataka niya. Tinaasan niya ako ng kaliwang kilay. "Sa letter J ba nagsisimula ang pangalan ko?"

Nagpaliwanag ako, "Letter J yan kasi si Jaybhi ang nagbigay sa iyo. Letter J yan para pag nakikita mo yan, maaalala mo ang mga kakulitan ko. Isabit mo sa bag mo para kahit wala ako sa tabi mo, parang kasama mo na rin ako at may nagbabantay sa iyo."

Ngumiti si Clara. Bilang ganti, binigay niya sa akin yung cell phone chain niya.

"Lagay mo sa cp mo bilang katibayan na napasaya mo si Ms. Iyakin kahit sinulatan mo si Kapitan Sino," sabi niya.
"Happy birthday, Clara. Labshu!" pagbati ko sa kanya.
"Thanks. Labshu too, Kuya Jaybhi!"

Hinalikan ako ni Clara sa pisngi.

oOo

dedicated to kambal John Bann Geronimo Palomares
labshu kambal
advanced happy bday! ^.^

OFW Diary

January 18, 2010

Dear Juan,

Sampung taon na akong nagtatrabaho bilang construction worker sa Saudi. Sapat naman ang kinikita ko para sa pamilya ko. Isa lang naman ang anak namin ni Jane pero ipinilit ko pa ring magtatrabaho ako sa abroad para mabigyan ko sila ng mas magandang kinabukasan. Maayos naman ang naging buhay ng mag-ina ko. Di rin namin nalilimutang magbigay ng kaunti sa mga kamag-anak para walang masabi. Baka kasi sabihing mapagmataas na ako, e ano ba naman kasi ang aasahan nila sa isang construction worker?

Siya nga pala, Juan, madalas ikinukuwento ni Jane na masipag mag-aral ang anak namin. Madalas kaming magsulatan ni Jane tutal e pen pals naman kami noon pa man. Sa katunayan nga, Juan, ay magtatapos na sa kolehiyo ang anak namin ngayong taon. Susubukan kong umuwi para sa espesyal na araw na iyon. Ang tagal ko na silang hindi nakikita e! Nababawasan naman ang lungkot ko kasi nagpapadala ng picture si Jane. Wala nga siyang ipinagbago. Ganoon siguro talaga kapag hindi nakukunsumi. Mabait na bata raw kasi ang anak naming si May. Gusto ko ring makita si May kaso sabi ni Jane ayaw niyang magpakuha ng picture kasi hindi siya confident sa hitsura niya. Nagtaka naman ako kung bakit ganoon si May. Mukha naman siyang maganda.

Arnel

o-O-o-O-o

February 20, 2010

Dear Juan,

Nakatanggap ako ng sulat galing kay May. Kinukumusta niya ako. Maganda, malinis at maayos ang sulat-kamay ni May. Marunong siyang magsulat ng dikit-dikit o yung... cursive ba yun? Hindi ako marunong magsulat ng dikit-dikit. Madalas kasi akong absent noong grade five kaya hindi ako natuto pero kaya ko namang umintindi ng ganun.

Eto pa ang maganda diyan, Juan, nagpadala ng picture si May! Graduation picture! Ang ganda ganda pala niya. Makinis ang mukha ng anak ko, ni walang bakas ng pimples at maputi siya. Mapula ang pisngi niya rito sa picture. Meron siyang mapupulang labi pero lipstick yata ito. Mapungay ang kanyang mga mata at maputi ang pantay-pantay na ngipin. Maganda rin ang ayos ng buhok niya. Ang ganda niyang tingnan sa toga niya. Ito na pala siya ngayon. Sabi ni Jane kamukha ko siya pero parang hindi naman.

Malapit na pala akong umuwi sa amin. Pinayagan ako ng contractor. Excited na ako!

Arnel

o-O-o-O-o

March 5, 2010

Dear Juan,

Kauuwi ko lang kanina. Dalawang linggo na lang pala e graduation na ni May. Masaya ako para sa kanya. Masaya rin ako dahil matapos ang sampung taon e nayakap ko na ang mag-ina ko.

Ang dami ngang handa nang dumating ako kanina. Dagsa ang kamag-anak na nanghihingi ng pasalubong pero wala naman akong naibigay. Puro damit ko lang kasi ang dinala ko. Sinundo ako ni Jane sa airport. Sinalubong naman ako ni May sa pintuan. Sa totoo lang hindi ko siya nakilala. Ibang-iba kasi ang hitsura niya sa malapitan kaysa sa picture. Tiningnan ko pa nang paulit-ulit ang picture na nilagay ko sa pitakang kakaunti lang ang laman. Sabi ko sa sarili ko na parang hindi si May ito. Tama nga siguro si Jane sa sinabi niyang kamukha ako ni May.

Naglakas-loob akong tanungin si May kung bakit iba ang mukha niya sa picture. Nahiyang sumagot si May pero ipinaliwanag niyang kagagawan iyon ng studio. Nasobrahan sa paggamit ng photoshop kaya nawala na ang natural niyang hitsura. Hindi ko maintindihan kung ano ang photoshop. Sabi ni May inaayos nito ang lahat sa mukha, napagaganda ang hindi maganda pero sa picture lang. Pwedeng tanggalin ang di kanais-nais sa mukha o katawan. Hindi nagustuhan ni May ang picture pero pinilit ni Jane na isama niya yun sa sulat kasi magandang tingnan si May doon.

Naging interesado ako sa photoshop. Ibinigay ko kay May ang picture ko. Nagtaka siya. Sinabi kong gusto ko ring maging gwapo kahit sa picture lang. Kahit man lang sana maging kamukha ako ni Enchong Dee na nakita ko sa poster sa kwarto ni Jane e solb na ako.

P.S.
After 10 years, makakapag labing-labing na kami ni Jane. Mas exciting pa yata ito kaysa sa graduation ni May! :p

Arnel

Mr. Smile

Ilang araw na akong nagkukulong sa kwarto, umiiyak at nagmumukmok. Masakit sa loob na ipinagpalit ako ni Archie sa isang bakla. Siguro doon niya talaga nahanap ang pagmamahal na gusto niya. Tinawanan ako ng kuya ko nang malaman niya ang sinapit ko at kinantahan pa ako with matching sounds sa cell phone niya.

"Mga tambay lang kami sawa sa babae... Kaya ngayon bakla na lang ang aming iibigin. Masarap magmahal ang bakla. Ohh kay sarap... damhin."

[click here to be amused]

Binigyan ko siya ng masamang tingin. Sa sobrang galit ko, hinablot ko yung cell phone na hawak niya at ibinato sa pader. Natulala si kuya nang magkadurog-durog ang cell phone. Isinumpa kong hindi ko na siya sasamahan sa Baywalk na paborito naming puntahan kapag walang pasok.

Isang gabing umiiyak ako dahil naalala ko na naman ang sweet moments namin ni Archie, nakatanggap ako ng text message mula sa di kilalang Smart User.

^_^: May nakapagsabi sa aking malungkot ka. Cheer up na, ganda. ^_^

Dahil sa pagtataka kung sino ba ang taong nag-text ay nag-reply ako sa message.

o_O: Cno ka?
^_^: Sbihin nlang nting ako ang mgbbigay ng ngiti s mga labi mo. ^_^
o_O: Ang cheesy m.
^_^: Pede b ktang mging frend? ^_^
o_O: Marami nqng friends. o_O
^_^: Best friend nlang. ^_^
o_O: My best friend na aq.
^_^: Boyfriend? ^_^
o_O: . . .

Hindi ko na siya nireplyan. Kinabukasan, nagkulong na naman ako sa kwarto at nakareceive ng text message.

^_^: Umiiyak kna naman?!
T_T: Paano m nalaman?
^_^: Naki2ta kta. Mrami akong mata. ^_^
T_T: Ano k pinya?
^_^: Pede rin. Paborito m un di ba? ^_^
T_T: Paano m nalaman?
^_^: Mtgal n ktang binabantayan. ^_^
T_T: Ha? Stalker kita?
^_^: Admirer nmn. Gwapo ako e. Pag panget stalker. Pwahaha!
o_O: Ang adik m.

Nang sumunod na araw, pinadalhan na naman niya ako ng text message.

^_^: Pakinggan mo tong kantang toh. SMILE by UNCLE KRACKER.

Dali-dali naman akong lumabas ng kwarto at sa kasamaang palad ay nakita ko ang kuya ko. Tumatawa na naman siya at kumanta ng,

"Masarap magmahal ang bakla. Ohh kay sarap... damhin."

Hindi ko siya pinansin. Hindi pa siya nadala.

"Sungit!" sigaw niya.

Binuksan ko ang computer at sinearch sa Youtube ang kanta.

[click here to play]

Saktong natapos ang kanta, nag-text siya. Ang weird.

^_^: Kanta ko sayo yan. Smile ka na ha. ^_^
?_?: Cno kba talaga?
^_^: Matagal n ktang bnabantayan. ^_^
o_O: Oo nga pala, admirer nga pla kita.
^_^: Pede nba taung mging frends? ^_^
o_O: . . .
^_^: Best friends? ^_^
o_O: Frends nlng. Dq pgpplit ang best frnd q khit lgi nya q inaasar. Nu name m?
^_^: Ako si Mr. Smile at bbgyn kita ng smile sa mga labi. ^_^
:-): Hehe... Salamat. Kht ang cheesy m. :p

Sa mga lumipas na araw ay napadalas na ang pagtetext namin ni Mr. Smile. Nakapagtataka kasi ang dami niyang alam tungkol sa akin samantalang wala akong ideya kung sino siya. Natigil na rin ang pang-aasar sa akin ni kuya kasi bihira niya na akong makitang umiiyak.

"Naka move on ka na, iyakin?" tanong ni kuya sa akin.
"Ewan ko sa iyo. Huwag mo akong kausapin!" pagtatampo ko.
"Walang pasok bukas. Punta tayong Baywalk," pagyayaya niya.
"Ayoko, may pupuntahan ako," tanggi ko. May usapan kasi kami ni Mr. Smile na magkikita kami.
"May date ka?" tanong ni kuya.
"Oo, bakit?" pagtataray ko.
"Ang bilis naman. Sige, good luck."

Kinabukasan, mga bandang hapon, pumunta ako sa Baywalk kasi gusto ni Mr. Smile na doon kami magkita. Sinabi niya ang eksaktong lugar kung saan siya maghihintay. Hindi naman ako nahirapang maghanap kasi madalas naming puntahan ni kuya ang lugar na iyon.

Palubog na ang araw. Sa nasabing lugar, nakakita ako ng lalaking matangkad. Nakatayo siya at nakatalikod. Nakakatawa kasi pareho sila ng tindig ng kuya ko. May suot siyang dilaw na t-shirt na may print sa likod na "Mr. Smile." Ito na siguro siya. Dahan-dahan akong lumapit at nang nasa likuran niya na ako, tinawag ko siya.

"Mr. Smile!"

Lumingon siya at laking gulat ko nang makita ang mukha niya.

"Kuya?!?"
"Ang tagal mo naman, Clara!"
"Ikaw si Mr. Smile?"

Tumawa lang siya.

"Teka paano ka nakakapag text, di ba wala ka nang cp?"
"Hahaha! Wala ba akong pambili? Bagong cp, bagong sim card!" pang-iinis niya.
"Bwisit ka!"
"Sino nga ba uli yung best friend mo? Yung laging nang-aasar sa iyo? Yung hindi mo ipagpapalit?" tanong niya. "In fairness, touched ako dun ha," dagdag niya.
"Nakakainis ka, kuya Jaybhi!"

Hiyang-hiya ako. Siya pala si Mr. Smile. Bago pa ako mapaiyak, kinurot niya ang magkabilang pisngi ko.

"O, iiyak ka na naman! Smile! Nag-effort na nga akong patawanin ka."
"Ikaw pala yun." Nangingilid ang luha sa mga mata ko.
"Sabi naman ni Mr. Smile, di ba? Matagal ka na niyang binabantayan. Ayaw ka niyang makitang nasasaktan. Wag mo nang iyakan si Archie, bakla naman yun e. Hahaha!" sabi niya pa.

Hinampas ko si kuya sa braso. Pagkatapos, niyakap ko siya. Tuluyan na akong napaiyak sa mga bisig niya.

oOo

dedicated to kambal John Bann Geronimo Palomares.
a.k.a. "Mr. Pogi ng Malanday"
thank you for making me smile.
labshue kambal

Ang Boyfriend Kong Blogger

Noong high school, napansin ko na ang galing sa pagsulat ng boyfriend kong si Paul. Noong high school, madalas siyang sumali sa drama fest sa school namin. Madalas mapili yung script na gawa niya, madalas manalo, madalas matanghal sa entablado. Ako naman ay hindi nahilig sa pagsusulat at taga-basa lang ng mga gawa ni Paul. Madalas akong manghingi ng kopya ng gawa niya, mapa-script man, short story o kahit na tula. Naglalakas loob ako kasi never kaming naging magkaklase. Madalas lang akong mag-ipit ng note sa locker niya at doon ko nilalagay kung gaano ko naappreciate ang mga gawa niya. In love ako sa lahat ng isinulat niya pero hindi sa kanya. Noon yun.

Natapos ang apat na taon sa high school na hindi man lang kami nakapag-usap nang matagal. Noong graduation, binigyan niya ako ng tula tungkol sa pagtatapos. Ipinaabot niya lang yun sa isang malapit na kaibigan ko. Inipon ko ang lahat ng gawa ni Paul at ipina-book bind. Paulit-ulit kong binabasa yun. Halos makakabisado ko na nga ang bawat salita ng mga sinulat niya.

Noong tumungtong kami sa kolehiyo, naging kaklase ko si Paul. Pareho pala kami ng kinuhang kurso. Naalala kong tinabihan niya ako noong first day at kinausap. Sa mga sumunod na araw, naging madalas ang aming pagkukuwentuhan. Siguro, kaya nagkapalagayan kami ng loob dahil mula noong high school ay magkakilala na kami. Nagsimula niya akong suyuin nang mag-second semester. Valentine's day nang sagutin ko siya. Ako ang kauna-unahang girlfriend niya.

Madami kaming pinagsaluhang tawa, iyak, saya, lungkot, tampuhan, pagod, puyat, yakap, halik. Naging maayos din naman ang lahat sa amin hanggang sa isang araw, nagising akong may karibal na ako sa atensyon ni Paul. Nahilig si Paul sa internet at nabaliw sa blogging. Pag nagtetext ako sa kanya, ang bagal niya mag-reply kasi nagcocomputer siya. Ipinadala niya pa sa akin yung link ng blog niya at nakita kong nakapaskil doon ang mga isinulat niya. Bilang pagsuporta naman ay binabasa ko iyon at nagbibigay ng comment, dating gawi, gaya noong high school kami.

Patagal nang patagal, napansin kong lalong naging abala si Paul. Mas marami na siyang oras sa computer kaysa sa akin. Mas madalas niya pang hawak ang mouse kaysa sa kamay ko. Mas madalas niya pang tinititigan ang monitor kaysa sa mukha ko. Mas madalas niya na ring kausap yung "fans" niya kaysa sa akin. Magkaklase nga kami pero parang ang layo-layo niya sa akin.

Isang araw na bumisita ako sa bahay nila, nakaramdam ako ng pagkainis kasi habang kinakausap niya ako ay nakatapat siya sa computer. Tumayo lang siya para kumuha ng merienda at doon na rin kumain sa harap ng computer. Ang dami niyang ideas, ang daming niyang tinatype. Sa mga oras na yun, pakiramdam ko gusto ko nang basagin yung computer niya o pasabugin at sumigaw ng,

"Hoy blog! Nakakasira ka na ng relasyon!"

Pero tinanggap ko na lang at dating gawi, nagba-browse ako sa blog ni Paul tapos ay nagcocomment. Minsan naisip kong sana naging blog na lang ako para napagtutuunan din niya ako ng pansin.

Nang tumagal, naisip kong nakakasawa rin pala. Kinausap ko si Paul tungkol sa problema at nagdesisyong makipaghiwalay. Hindi siya pumayag pero dahil alam niyang marami na ang naging pagkukulang niya, wala na rin siyang nagawa. Paalam sa ilang taong pinagsamahan.

Matapos ang pangyayaring yun, hindi ko na siya kinausap. Hindi ko nirereplyan ang text niya, hindi ko sinasagot ang mga tawag niya. Lumipat na rin ako ng upuan sa klase. Kumakain na ako mag-isa, umuuwi mag-isa, tumatawa, umiiyak mag-isa.

Isang araw, sinubukan kong tingnan muli ang blog ni Paul. Natigil na ang pagpopost niya. Wala na akong mabasa at mabigyan ng comment dahil nabasa ko na ang lahat ng iyon. Maraming fans na rin ang naghahanap sa kanya.

Bago mag-Valentine's Day, tiningnan kong muli ang blog ni Paul. May post siyang naghahanap ng ka-date. Nilagay niya rin kung ano ba ang description ng gusto niyang maka-dream date. Ito lang ang post niya mula nang maghiwalay kami.

Age:
19

Location:
Cavite

Birthday:
August 1990

Description:
Number one blog commentor
Number one supporter
Number one motivator
My seat mate in class
My inspiration in writing
My first kiss
My everything
My favorite date during Valentine's Day
My FIRST and LAST girlfriend

PM me, text me, call me, o kung ayaw mo ako na lang ang pupunta sa bahay ninyo bukas!

Natigilan ako. Ang loko! Mukhang ako ang tinutukoy nito. Sa isang iglap, lumambot ang puso ko kay Paul. Kinabukasan, naisipan kong puntahan si Paul sa bahay nila. Nagkasalubong kami sa daan. Nagulat pa nga siya.

"Pupuntahan sana kita," sabi niya.
"Hindi ka na nagpopost sa blog mo?" tanong ko bilang pagbati na rin sa kanya.
"Tinamad na ako. Nawala na kasi yung inspirasyon at number one commentor ko. Nawalan na rin ako ng dahilan para magsulat," sagot niya.

Natahimik ako. Kinuha niya ang mga kamay ko at hinawakan iyon.

"Tanggapin mo na kasi yung sorry ko," pagmamakaawa niya.
"Oo na," sabi ko.
"Hindi nga?" hindi siya makapaniwala.
"Happy Valentine's Day!" pagbati ko. "Saan tayo?"

Hinalikan ni Paul ang mga labi ko. Nakakamiss... Sobra...

"Happy third anniversary. Tara na!" hinila niya ako.

Pupunta na naman kami sa lugar na paborito naming puntahan tuwing Valentine's Day. Mamamasyal tulad ng dati, kakain, magtatawanan. Tulad ng dati...

"Mamaya punta tayo sa bahay ha?" pakiusap niya.
"Bakit?" tanong ko.
"Samahan mo akong mag-type. Ginanahan na ako. May naiisip na naman akong bagong kwento."

Tatlong Araw na Kamalasan: Third Day

January 6, 2010

Mula Lunes hanggang ngayon e late ako pumasok. Magtuturo pa naman ako sa first period pero alas siyete na e hindi pa ako nakakasakay ng LRT. Sinabihan ko ang mga kasama ko na male-late ako kasi wala akong masakyan. Hiyang-hiya talaga ako sa critic teacher ko kasi sunod-sunod na araw na akong pumasok nang huli.

7:15 ako nakarating. Hindi na ako nag time-in dahil nagmamadali akong umabot sa unang klase. Nakaabot nga ako pero ang masama e pinagturo ako kaagad. Imaginin mo kung ano ang hitsura ko.

Walang tali ang buhok kong hindi rin gaanong nasuklay.

Wala akong make-up at putlang-putla ang labi ko. Lipstick, I need you!

First two periods akong nagturo. Babangag-bangag pa ako kasi sunod-sunod na araw akong puyat.

Bumuti na lang ang lagay ko nang mag break time at nakakain ako nang matiwasay. Nakapag ayos na rin ako ng sarili, nakapag make-up at nabati ng mga estudyante ng,

"Ganda ganda ganda ganda!"

Sa huli ay kinausap ako ng critic teacher ko at sinabing maayos naman ang turo ko. Masaya na rin ako kahit papaano.

Tatlong Araw na Kamalasan: Second Day

January 5, 2010

Sa akin pina-encode ng critic teacher ko ang review test ng mga tinuturuan naming first year high school. Nung gabi pa lang tinype ko na yun pero dahil ang daming adik sa computer e hindi ko na naprint dahil magwawala ang mga kapatid ko pag di ka pa umalis sa oras na sabihan ka nilang lumayas ka na sa harap ng computer.

Laking gulat ko dahil kung kahapon e alas singko y medya na ako nagising, ngayon naman e mag aalas sais na ako nagising!

Umagang-umaga e napamura na naman ako. "Late na late na late na late na late na ako!" sabi ko sa nanay ko na natataranta rin kasi hindi na naman niya ako nagising.

Binuksan ko ang computer para iprint ang test questionnaire at ang gara ng buhay kasi wala nang black ink. Isa lang ang naprint ko. Dapat kasi 40 copies e ayoko naman magpaphotocopy kasi nakakatamad, baka ang haba ng pila.

6:30 na hindi pa ako nakakasakay kasi walang dumadaang FX o kahit bus man lang. Naiiyak na ako kasi hindi ko alam kung anong gagawin ko para makaabot man lang ng alas siyete.

"Bakit ba kasi ang layo ng bahay ko?" naiinis na tanong ko. Hindi ko alam kung anong magic ang gagawin ko. Siguro pipikit na lang ako tapos ching! Nasa Manila ako in 3 seconds pero imposible dahil sa Dragon Ball lang nangyayari yun.

Tinawagan ko ang critic teacher ko at sobrang nahiya ako, sorry ako nang sorry kasi hindi mabibigyan ng test ang first period. Sabi naman niya ok lang yun, isusulat na lang niya ang questions sa board.

Dumating ako ng 7:50 am, maaga pa ng dalawang minuto para sa second period. Sa huli e naging mabuti naman ang lahat kasi napakinabangan naman yung pinaghirapan kong photocopied na test questions.

Tatlong Araw na Kamalasan: First Day

January 4, 2010

Sobra. Gumising ako nang madaling-madali ang kilos kasi late na ako nagising. Alas singko dapat ang alis ko ng bahay pero alas singko y medya na e pababa pa lang ako ng hagdan galing sa kwarto. Nag-alarm naman ako pero sa kasamaang palad ay hindi nagising.

Nainis pa ako dahil pagbaba ko, hayun yung nanay ko naglalaro sa facebook! Di man lang siya nag-atubiling gisingin ako.

"Narinig kong nag-alarm yung cell phone mo. Nag-alarm na nga, hindi ka pa nagising?" sabi niya.

Ayun na nga, alam niya na ngang di ako nagising edi sana man lang ginising niya ako.

Ang malas ng umaga ko.

Hindi ako:

nakakain ng almusal

nakaligo nang maayos

nakapag toothbrush nang matagal

napagsuklay ng buhok

wala akong make-up. mukha akong patay!

ang sama pa ng tiyan ko

Lumabas ako ng gate na nagsasabing, "Putang ina! Late na ako!"

Pagsakay ko ng jeep, sooooooobrang bagal. Traffic pa. Tang ina!

Pagsakay ko ng FX, soooooobrang bagal. Tang ina again!

Buti na lang naalala kong Lunes ngayon, may flag ceremony at sasakupin nun ang buong first period na 7:00 - 7:52. 7:22 ang oras nang mag punch ako sa bundy clock. Hinihingal pa ako kamamadali nang lakad.

Tiningnan ko yung alarm ng cell phone.

"Bwisit ka! Bakit ba hindi ka nag-alarm?" tanong ko sa cell phone. Naka-set pala ng 4:30 pm. Dapat 4:30 am ang gising ko. :p

Shawarma

Minsang bumiyahe ako papunta sa bahay ng bestfriend ko sa Quezon City, ay may nakatabi akong magandang babae sa FX. Siguro lamang lang siya ng kalahating paligo sa akin.

Umupo siya sa tabi ko kasama ang isang lalaki at may dala-dala silang supot na may lamang shawarma. Wow! Peborit ko iyon.

Naasar naman ako kasi doon pa sa loob ng FX kinain ng babae ang shawarma. Imaginin mo na lang ang amoy ng sibuyas na patuloy na umiikot sa loob kasi naka-air con. Dahil doon ay nakaramdam ako ng pagkahilo.

Pinalagpas ko ang amoy ng shawarma. Natawa na lang ako sa katabi ko kasi bawat subo niya ng shawarma ay may nalalaglag na munting piraso. May plastic naman kasi kaso nilabas niya pa ang shawarma. Di yata marunong kumain. Di lang iyon, tumulo rin yung sauce sa bag niya.

Ang ganda pa naman niya kaso nakakaturn-off pag kumain siya. At dahil diyan, mas maganda na ako sa kanya kasi mas may grace ako kumain ng shawarma. Haha!