Inauguration ba talaga?!

Natawa naman ako dun sa inauguration ni Pres. Noynoy..

Hindi ko malaman kung inauguration ba talaga yun o parang... nagmukha yatang concert. May nakapagsabi nga na ASAP yata yun, sabi naman ng isa nabuhay na SOP, isama mo pa ang Party Pilipinas.

Star studded kasi... ang daming artista/singers na puro ang ginawa sa umpisa e kumanta kasi raw "napaaga" ang Presidente sa pagdating na dapat e alas dose ang start ng panunumpa. Biro mo mayroon pang kumanta na may kasamang rap. Ibinida pa nila yung pagbali daw sa Filipino time na "palaging late" (kasi nga on time umalis ito si Presidente sa bahay). Aba e dapat lang!

Sabihin na nating napaaga nga ang Presidente.. e kaso puro "intermission number" naman ang ginawa ng mga singer na nandoon. Ano ba yun, para ubos oras? Ang nakakatawa pa e habang kumakanta itong mga singer na naimbitahan e itong sina Aquino at Binay e wala namang ginawa kundi magdaldalan. Di man lang nakikinig dun sa kumakanta.

Naaliw ako sa pinaggagawa nila, kaniya-kaniyang reaksyon nga ang mga tao sa bahay. Natawa na rin ako dun kay Noel Cabangon kasi mukhang napagod na yata sa pagpapasaya ng mga tao at nang banggitin niya yung pangalan ni Vice Pres Binay e hindi niya na nasabi nang tama. Ay ewan!

At yung ibinalita na itong si Presidente e kakain daw ng Japanese Food dun sa lunch at dinner niya.. Naisip ko naman na sana Filipino Foods na lang ang kainin niya kasi Pilipino naman tayo. Try niya kayang kumain ng tuyo.

Sana panghawakan niya rin yung sinabi niyang KAPAG WALANG CORRUPT, WALANG MAHIRAP.

Bueno, kung may ikinagalak man ako nang totoo... yun ay ang pagkanta ni Charice ng Lupang Hinirang. Hanep.

GOD is GOOD

Mabait ang Panginoon. Iyan ang napatunayan ko sa naranasan ko kanina. Alam kong hindi niya ako pababayaan, pati na rin kayo.

Kagagaling ko lang sa review class nang may di inaasahang taong nag-text sa akin na nagpapaalam kung pwede raw ba akong sunduin. Pumayag naman ako kaso nagsabi ako na kung susunduin niya ako e gabi na ako makakakauwi. Sabi naman niya hihintayin niya ako.

Ilang oras din ang biyahe mula Manila pauwi sa amin. Matapos ang ilang oras na iyon ay nakarating na rin ako sa lugar namin. Ididiretso niya na sana ako ng uwi sa bahay kaso sabi ko mamaya na ako uuwi at tumambay muna kami tutal wala pa namang alas nuebe (para matagal pa kaming magkasama).

Naglalakad na kami at naghahanap ng lugar na matatambayan. Dumaan kami sa may palengke at balak pumunta malapit sa school na pareho naming pinagtatrabahuhan. Habang naglalakad, tanaw ko sa malayo ang ilaw ng isang motor na kung pagmamasdan ay ang takbo ay padiretso ang baybay sa pinaglalakaran namin. Sa aming kanan naman ay may daan din at mula roon ay may tumatakbo ring isa pang motor.

Sobrang bilis ng mga pangyayari. Ang isang motor na padiretso ang takbo at ang isa pang motor sa kanan namin ay nagsalpukan at sumadsad mismo sa harapan namin! Naramdaman ko ang bahagyang pagtulak sa akin ng kasama ko paatras para hindi masanggi ng nagsalpukan na mga motor. Natulala ako dahil kaunting-kaunti na lang ay masasagi na kami ng nagsalpukan na mga motor. Isa pang inalala ko ay ang kasama ko dahil baka nasaktan siya. Salamat sa Diyos dahil wala sa aming dalawa ang nasaktan.

Kitang-kita ko mismo ang pagkatumba ng mga sakay ng motor. Ang lulan ng motor na padiretso ay natumba, gayundin ang dalawang lulan ng motor na nanggaling sa aming kanan. Naipit pa ang isang sakay. Hindi ko alam kung ano ang ikikilos ko kasi ngayon lang ako nakasaksi ng ganun, na kung nagkataon ay kasama rin kami sa mga nahagip ng motor.

Kinuha ng kasama ko ang kamay ko at dinala ako sa isang tabi.

"Ayos ka lang?" tanong niya sa akin.
"Kaunti na lang, pati tayo mababangga ng motor!" Mula sa likuran ay niyakap niya ako. "Wag mo nang pansinin."

Nilingon ko pa ang mga natumbang sakay ng motor. May mga taong lumapit sa kanila. "Hindi ba natin tutulungan?" tanong ko.

Nagtuloy-tuloy na kami ng lakad. "Huwag na tayong magpa-involve diyan," sabi niya.

Habang naglalakad ay nakatulala pa rin ako, iniisip na kung sumadsad pa ang mga motor ng ilan pang pulgada ay damay na kami sa aksidente.

"Huwag mo nang isipin yun," sabi niya sa akin. "Habang nandito ako, safe ka." Lumuwag ang pakiramdam ko dahil sa sinabi niya.

Mamimiss Ko Ang Hotdog Mo

Dalawang buwan na pala ang lumipas mula nang mag-break kami ni Eric. Aaminin ko, masakit. Gabi-gabi umiiyak ako. Naaalala ko yung mga panahong magkasama kami, lalo na pag Sabado. Yun na lang kasi ang araw na puwede kaming lumabas gawa ng pareho kaming abala sa trabaho.

Dalawang taon din ang itinagal ng relasyon namin, kaya nga sobrang sakit marinig mula sa kanyang ayaw niya na sa akin kasi may iba na siyang mahal. Alam kong wala akong laban kasi magkasama sila sa trabaho. Iyon pa nga yung babaeng kinukuwento niya sa akin noon.

"Alam mo mhe, madalas akong ilibre ni Celine ng lunch. Nakakatipid nga ako e," may halong biro niyang sinabi sa akin noon... at ngayon sila na pala.

Habang nakahiga ako sa kama at nagmo-moment, iniisip ko yung mga masayang pagsasama namin. Naalala ko yung pamamasyal namin sa SM, paghiga sa damo ng Luneta, at higit sa lahat, ang pagkain namin ng hotdog.

Naging paborito ko lang naman yung hotdog mula nang bumili si Eric sa isang stand sa seaside ng MOA at sinubuan niya ako. Noong una naiilang ako, pero sa paglabas-labas namin, nasanay na rin ako. Ang sweet niya kasi pag sinusubuan niya ako ng binibili niyang hotdog on stick, minsan corndog, tapos pinupunasan niya yung bibig ko kapag nalagyan ng catsup o mayonnaise.

Nakahiga ako ngayon sa kama at umiiyak. Alam mo kung bakit? Kasi nakita ko si Eric. Sabado, pumunta ako sa seaside sa MOA at nagmuni-muni. Di inaasahang makikita ko siya roon. Paniguradong hindi niya ako napansin dahil sa dami ng tao. Nandoon siya sa lugar na madalas naming paglagian, kasa-kasama ang babaeng tinutukoy niyang si Celine na ipinalit niya sa akin. Alam kong siya yun kasi kasama siya ni Eric sa primary photo sa Facebook.

Nakita ko nga si Eric. Bumili siya ng hotdog on stick sa stand na binibilhan namin noon. Pagkatapos, tinabihan niya si Celine. Nalungkot ako at umalis na lang nang makita kong sinubuan niya si Celine ng hotdog... parang yung ginagawa niya sa akin noon. Nakita ko pa ang tawanan nila nang malagyan si Celine ng mayonnaise at pinahid ni Eric iyon ng panyo niya.

Mayonnaise

Steamed tilapia ang ulam namin. Simpleng ulam pero masarap para sa akin. Nawiwirduhan ka ba? Hindi ka pa siguro nakakatikim nun.

Ayos na sana ang pagkain ko kaso naalala kong kailangan pala ng sawsawang mayonnaise para sumarap ang putaheng ito na una kong natikman nang hainan kami ni tito noong buhay pa siya. Nagbakasyon kasi kami sa kanila noon at dahil mahilig siyang magluto, iyon ang ipinatikim niya sa amin.

Binuksan ko ang ref namin, wala akong nakitang mayonnaise. Kumuha na lang ako ng pera sa pitaka ko at lumabas para bumili ng mayonnaise na nasa pack. Kaso paglabas ko, sarado na yung tindahang malapit sa amin. Lagpas alas nuebe na kasi. Wala akong ibang choice kundi ang bumili sa tindahan sa kabilang kalye kasi paniguradong madaling-araw pa iyon magsasara.

Nag-isip ako. Ayoko kasing bumili dun kasi baka si Sungit yung nagtitinda. Sino si Sungit? Siya yung binatilyong kapatid ng may-ari ng tindahan na hindi ko alam ang pangalan kaya Sungit na lang. Bakit Sungit? Sa tuwing bumibili kasi ako sa tindahan nila parang lagi siyang galit. Pag nagpapa-load nga ako, ang laging sagot e "WALA." Pero dahil yun na ang sunod na malapit na tindahan, pinuntahan ko na lang.

Nang makarating ako sa tindahan, walang tao. "Pabili po," sabi ko, at kung mamalasin ka nga naman, si Sungit yung lumabas.

"Ano yun?" tanong niya. Nakakatakot ang boses niya.

Natanaw ko na yung kailangan kong Lady's Choice mayonnaise. Nasa kaliwang gilid ng kinatatayuan ni Sungit yun, naka-thumb tacks sa sinasabitang cabinet kasama ang ilan pang tinda.

"Mayonnaise nga, yung maliit," sabi ko.

Sige hanap naman si Sungit kung nasaan ang mayonnaise. Pansin ko ngang natatagalan na siya sa paghahanap.

"Nasaan ba?" tanong niya sa akin. Sa totoo lang, nasa harap niya na nga yung hinahanap niya.
"Ayan o, sa tabi ng Bear Brand," sagot ko. Nang makita niya yun, tinanggal niya na sa pagkaka-thumb tacks yung binibili ko. "Alam mo kuya, kung ahas lang iyan kanina ka pa natuklaw," pagbibiro ko.

Higit na kagulat-gulat... sa unang pagkakataon e nakita kong ngumiti si Sungit at lumabas ang dimple niya sa kanang pisngi. May dimple pala siya. Naku-cute-an pa naman ako sa mga taong may dimple.

Binigay niya na sa akin yung binibili ko at inabot ko naman ang bayad ko. Pagkabigay ng sukli, naglakad na ako pauwi.

"Marunong din naman pala siyang ngumiti," isip ko habang naglalakad ako.