No to Plagiarism!

ANYD's NOTE:

It would be very disappointing if I would learn that my works were plagiarized. The truth is I have seen my work in this certain website without even acknowledging ME as the author. Well, I guess it's okay if you would copy some of my works here, and let me know it. I included my e-mail address (ellasdm@yahoo.com) in my profile, so I'm pretty much sure that it won't hurt. Please, just please, don't own my works as if they were yours. Thanks a bunch.

Wednesday, May 12, 2010

Mamamatay Na Ako... Bukas! (3)


LAILA

JANINE


ooo

EVE


Weekend. Madaling araw nang makatanggap ako ng phone call mula kay Alden na nagsasabing pumunta ako sa ospital dahil may emergency. Isa lang ang nasa isip ko, si Janine. Pagdating ko sa ospital naroon din sina Dan at Jomari. Sinalubong nila ako. Nakita ko rin ang ilang dorm mates nina Eve at Janine.

Umiiling si Eve nang lapitan siya ng doktor. “Hindi! It’s a lie!” sigaw niya. Kita ko sa mukha niya ang matinding pagkagulat, takot at galit. “What kind of doctors does this hospital have?” sigaw niyang muli.

Nasa likod niya si Alden. Sinusubukan nitong awatin siya at pigilin ang naglalagablab niyang emosyon, samantalang sina Dan at Jomari ay walang magawa kundi ang magmasid. Alam namin kung anong klaseng tao si Eve. Siya yung tipong madaling magalit at hindi nagpapatalo.

Nasa gitna ako nina Dan at Jomari, umiiyak habang hawak ang scapular na bigay ni Janine.

Patuloy na sumigaw si Eve, “Sinugod na nga namin siya rito tapos sasabihin ninyo sa aming hindi ninyo na magagawan ng paraan?”

“Ma’am the patient is already dead when you arrive,” paliwanag ng doktor.
“No! She’s still breathing. I know she is! She has a chance to survive. She must be alive! She must be!” paghuhuramintado ni Eve.
“Ma’am I know what you are feeling,” pampagaang-loob ng doktor, “but we cannot revive anymore the dead.”
“You will never know what I’m feeling! You are not me and you are not our friend!” huling salita ni Eve. Umalis siya at sinundan ni Alden.

Nilapitan namin ang katawan ni Janine na nakalagak sa isang silid sa ospital.

“Sa tingin ko matindi talaga ang pagkakabagok ni Janine. Sobrang daming dugo ang nawala sa kanya,” sabi ni Dan.
“I can’t believe it. Di pa nga naililibing si Laila, si Janine naman ngayon,” si Jomari naman ang nagsalita.

Kahit na may babala, sobrang bilis talaga ng mga pangyayari. Bago mamatay si Laila, nakausap ko pa siya. Bago mamatay si Janine nayakap ko pa siya.

“Lalabas muna ako,” paalam ni Dan. Kita kong balisa na siya dahil dalawa na sa amin ang pumanaw.

Naiwan kami ni Jomari sa silid. Pinagmasdan ko ang katawan ni Janine at naalala ko yung huling sandaling kasama ko siya. Kagabi lang nandito pa siya at buhay pa siya. Bumalik na naman ako sa pag-iyak ko. Nagulat na lang ako nang yakapin ako ni Jomari mula sa likuran.

“Wag ka nang umiyak, Bianca,” sabi niya sa tainga ko. Di ko nagustuhan nang maramdaman kong bumaba ang bibig niya sa leeg ko.

Nagdahilan ako, “Jomari, magpapahangin muna ako. Hindi ko na kaya.” Tumakbo ako palabas ng silid.

Nang mailibing si Laila, si Janine naman ang binantayan namin. Balisang-balisa si Eve habang tinitingnan niya si Janine. Tinabihan ko siya. Nasa isang funeral home kami.

“I know it’s my fault,” sabi niya sa akin. Naguluhan ako.
“What do you mean?” tanong ko.
“Dapat hindi ko siya hinayaang pumunta sa banyo. Sabi niya kasi gusto niyang maligo. I know she’s tired, afraid and so confused. Pero alam mo yun, ayaw kong isiping tama si Jude at mamawala na si Janine. She’s my best friend, alam mo iyan, Bianca. Then not so long nang pumasok siya sa banyo I heard a loud bang. Nagsisisigaw ako when I saw Janine. She’s still breathing but blood is all over her. I was so furious,” kuwento ni Eve.

Nalungkot ako nang marinig iyon. Dahil dito nilapitan ko na naman si Jude at hiningi ang paliwanag niya kung ano ba talaga ang nakita niya. Pero wala siyang ibang sinabi kundi nadulas si Janine sa banyo.

Tinawagan ako ni Eve sa numero ng telepono namin isang linggo matapos ang pangyayari. Nailibing na noon si Janine. Wala ako sa bahay at voice message lang ang natanggap ko.

“Bianca, nalulungkot ako sa nangyari kina Laila at Janine. Hindi malayong anytime ako naman ang sumunod. Malay mo bukas mamatay na ako,” natawa pa siya. “For the mean time magbabakasyon muna kami ni Alden sa Tagaytay para sa peace of mind. Please, wag ninyo muna kaming istorbohin. Gusto ko lang ng katahimikan. Take care, Bianca. I love you.”

Yun na ang huling mensahe na natanggap ko kay Eve kasi kinabukasan namatay na siya. Nagulat ako nang mapanood sa TV ang balitang patay na si Eve, at ang suspek? Ang kasa-kasama niyang magbakasyon, ang kaibigan namin at boyfriend niyang si Alden. Namatay si Eve dahil sa gun shot.

ooo
ALDEN

No comments:

Post a Comment

Flying Dark Blue Butterfly
Got My Cursor @ 123Cursors.com
Cute Blue Flying Butterfly