Mamamatay Na Ako... Bukas! (Ang Pagwawakas)

LAILAJANINE
EVE
ALDEN
DAN
JOMARI

ooo
BIANCA

Madilim ang paligid. Patay na ba ako? Sana... sana hindi pa! Pero paano... paano kung patay na nga ako? Ano ba ang pakiramdam nun? Ayaw ko! Hindi pa ako handang mamatay!

"Bianca! Bianca!" Naririnig kong pagtawag sa akin. Kanino ang boses na yun? "Bianca! Bianca, gising!"

Pagkatapos ay liwanag. Nabigla ang katawan ko at mula sa pagkakayuko sa armchair ng upuan ko ay napamulat ako at napabangon ako. "Huh? Nasaan ako?" tanong ko pa. Nakarinig ako ng pigil na pagtawa. Tiningnan ko ang paligid. Si Jomari katabi ko.

"Mag qu-quiz na tayo!" sabi niya.
"Ha? Quiz?" nataranta akong kumuha ng papel, kasunod noon ay pagtawa ni Jomari.
"Joke lang! Mag-uuwian na uy!" sabi niya.

Binigyan ko siya ng masamang tingin. "Kaasar ka ha!"

"Sleeping in class again, Ms. Devaras?" nakangiting sabi sa akin ni Jomari, tila nang-aasar pa.

Nasa loob pala ako ng classroom. Ang naaalala ko bago pumasok si Mr. Almeda may binabasa ako. Hindi ko namalayang nakatulog na pala ako. Nakakaantok kasi yung boses niya. Buti na lang sa likod ako nakaupo kaya hindi ako gaanong napansin. Tinapik-tapik ko ang mukha ko. Buhay pa ako. Hinawakan ko ang leeg ko, hindi naman masakit. Tiningnan ko pa sa salaming kinuha ko mula sa bag ko, wala namang marka.

"Anong ginagawa mo?" pagtataka ni Jomari.
"A wala," sagot ko.
"Himbing ng tulog mo. Biro mo isang buong period na two hours tinulugan mo," naka-ngiting aso pa ang loko. "Tapos mo na bang basahin?" tanong niya sabay nguso sa armchair ko.

Tumingin ako sa armchair at nakakita ng isang manuscript na ang pamagat e "Mamamatay Na Ako... Bukas!" sa panulat ni Jude Perez, pinsan ni Jomari. Oo nga pala, ito yung binabasa ko kanina. Pinababasa pala ito ni Jude sa akin at hinihingi niya ang opinyon ko kung ayos ba ang isinulat niya, kung may gusto ba akong idagdag o ibawas sa gawa niya dahil may balak siyang magpasa sa isang publisher.

"Hindi ko pa tapos basahin," sabi ko kay Jomari.
"Sasabihin ko ba kay Jude na nakatulog ka habang binabasa mo iyan?" tanong niya.

Nasa reyalidad na nga ako. Alam ko yung dahil sa inaraw-araw na ginawa ng Diyos, lagi akong inaasar ni Jomari.

"Uy Jom, wag ka ngang ganyan. Puyat lang talaga ako at nakakaantok si Sir, pero hindi naman ako inantok sa pagbabasa ng gawa niya," sabi ko.
"Aruuuuuuu... Ba't masyadong defensive?" pang-aasar ni Jomari.

Naputol ang pag-uusap namin nang magpaalam na ang professor namin, "Goodbye." Kasabay nun ay ang paglabas namin para sa uwian.

"Ano Bianca, ok ba yung sinulat ko? What do you think?" tanong ni Jude nang katagpuin namin siya dahil uuwi na kami nang sabay-sabay.
"Ay naku Jude, wag mo nang tanungin si Bianca. Walang isasagot iyan. Paano kasi nakatulog kanina iyan habang binabasa yung sinulat mo. Buti nga hindi niya nalawayan," sumbong ni Jomari.

Tila nagtampo si Jude, "Awwww... Ganun kasama?"

Pinagsabihan ko si Jomari, "Alam mo ikaw Jomari, kahit kailan talaga kontrabida ka sa buhay ko!" Tapos ay si Jude, "Jude, maigi pa, alam mo, yung characters mo rito dagdagan mo. Hindi ba't sina Laila, Janine, Eve, Alden at Dan lang ang nandito? Mas maganda kung baguhin mo yung story at samahan mo ng Jomari na kontrabida. Ganito, may pinsan si Jomari, si Jude yun at nagpapanggap siyang nakaka-predict ng kamatayan ng tao at ang victims niya ay yung characters mo rito, pero ang totoo e kakuntsaba siya ni Jomari sa pagpatay. Si Jomari yung pumapatay para matupad daw yung pekeng hula. Kaya niya naman ginagawa yun kasi may atraso raw yung magbabarkada sa kanya at iniisa-isa niya sila. Then, isama mo na rin ako as a character at ako yung nakatuklas ng lahat tungkol kay Jomari, and in the end itong si Jomari may balak akong patahimikin at pagsamantalahan. Hindi na siya killer, rapist pa, para mas lalong mainis yung readers!"

Napanganga ang magpinsan dahil sa sinabi kong bagama't mabilis e malinaw.

"Ano? Bakit tameme kayo riyan?" tanong ko sa kanila. Sa totoo lang hiningal ako.
"Brilliant! That is very brilliant, Bianca!" sambit ni Jude.

Napangiti naman ako dahil dun. "Talaga?"

"Oo! Sobra! Bakit hindi mo ako tulungang magsulat?" mungkahi ni Jude.

Nabigla ako, "A, ako magsusulat?"

"Sige na Bianca, pampalubag-loob mo na lang yun kay Jude kasi nakatulog ka habang nagbabasa," pamimilit ni Jomari na sinundan ng nakakainis na pagtawa.
"O siya, siya, sige, para wala nang masabi yung isa diyan," pagpaparinig ko.
"Sige, babaguhin natin ang story. Thanks sa ideas, Bianca," pasasalamat ni Jude. "Saan mo pala nakuha yun?" tanong niya.

Blangko ang utak ko. "A napanaginipan ko? Sa tingin ko..." sabi ko na lang.

Pinagtawanan ako ni Jomari, "Ahahaha! Antukin! Tulo laway!"

"Shut up!" sabi ko sa kanya.
"So ako na talaga ang gagawin ninyong kontrabida riyan?" tanong ni Jomari, parang gustong-gusto niya talaga ang ganoong role.
"Ok lang ba, Jom? Sa story ka lang naman kontrabida e. Sa totoong buhay naman ikaw yung bidang umiikot sa buhay ni Bianca," panunukso ni Jude. Kiniliti niya pa ako sa tagiliran. Akala niya naman kikiligin ako.

Pumayag na ang loko, "O sige na nga. Tutal sabi ni Bianca rapist daw ako, dapat sa story re-rape-in ko siya. Hahahaha!"

"Ang manyak mo. Bwisit!" sabi ko naman sa kanya. Nagtawanan ang magpinsan. Naglakad na kami pauwi.

Si Jude. Kababata ko siya, oo. Pero sa totoong buhay hindi siya nakakakita ng mga multo, o nakakapredict ng kamatayan ng tao. Simpleng mag-aaral siya na mahilig magsulat ng mga kuwento. Balak niya ngang mag-submit ng kuwento sa publisher. Ito nga yung pagtutulungan naming gawin, yung Mamamatay Na Ako... Bukas!

Si Jomari. Pinsan siya ni Jude at kababata ko rin. Totoong nagsasama ang pamilya niya at ni Jude sa isang malaking bahay na pamana ng lolo at lola nila, at sa tapat namin sila nakatira. Masayahin siya at hilig talaga akong asarin mula pa noon. If I know crush na crush niya ako kaya siya ganun sa akin.

Sina Laila, Janine, Eve, Alden at Dan. Mga tauhan sila sa kuwentong ginawa ni Jude. Masyado siguro akong na-hook sa isinulat niya kaya pati sa panaginip ko nasama sila. Buti na lang talaga nagising ako... salamat kay Jomari na kahit sa paggising ko e pinag-trip-an ako.

Habang naglalakad kami, tinanong ako ni Jomari, "Bianca, kanina ba nung natutulog ka, may narinig ka bang sinabi ko?"

Nawirduhan ako sa kanya, "Huh? E paano ko naman malalaman kung anong sinabi mo e tulog nga ako nun? Ikaw talaga di ka nag-iisip."

"Hindi, malay mo, di ba, baka nasama na rin sa panaginip mo yun? Nangyari kasi sa akin yun. Nung nakaraan nga alam ko pinag-uusapan nina mama yung uulamin naming bangus. Naririnig ko kasi sila kahit tulog ako tapos nanaginip ako na ang ulam e bangus, ayun paggising ko, yun nga yung ulam."

Napaisip ako. "Nasama sa panaginip ko?"

Mahal kita, Bianca...

"Wala e! Ang alam ko lang ginigising mo ako kanina," sagot ko.
"Di bale na nga," sabi ni Jomari tapos ay naging tahimik na lang siya bigla.

Ilang minuto ang lumipas at nakarating na kami sa amin. "Love you, Bianca," sabi ni Jomari bago ako pumasok sa gate. Tinawanan siya ni Jude. "O bakit? Seryoso ako dun," sabi niya sa pinsan niya. Napailing na lang ako.

Pag-uwi ko sa bahay, dumiretso ako sa silid ko, naglapag ng gamit at pumuwesto ako sa study table. Nag-iisip ako kung paano sisimulan ang kuwentong gagawin namin ni Jude. Sinubukan kong i-recall ang panaginip ko pero kaunti na lang ang naaalala ko. Ilang sandali pa'y nakapagsulat na rin ako.

Pito kami sa barkada: si Laila, Janine, Eve, Alden, Dan, Jomari at ako —si Bianca. Sa maniwala kayo't sa hindi, apat na ang nalalagas sa amin matapos nilang magpunta sa isang bulung-bulungang manghuhula raw sa University. Hindi nito hinuhulaan ang love life mo o kung ano ang magiging career mo in the future, kundi ang petsa ng kamatayan mo at paano ka mamamatay.

"Puwede na sigurong simula yun," sabi ko sa sarili.

Sa kasarapan ng pagkausap ko sa sarili, tumunog ang cell phone ko at nakatanggap ako ng text message galing kay Jomari.

"Mahal kita, Bianca. Yan yung sinabi ko kanina," sabi sa mensahe.

Napangiti ako. Nakita ko nga ang ganoong eksena sa panaginip ko. Magre-reply ba ako? O sige na nga, pero kung anumang ire-reply ko... hindi ko na sasabihin sa inyo kung ano. :p

...WAKAS...