Nagbunganga

Kanina umuwi ako ng bahay kasama si Kenshin (Sinundo niya kasi ako. Almost everyday naman.) Bad trip na bad trip naman ako kasi walang tao sa bahay. Pag katok ko, walang response, at pansin kong patay ang lahat ng ilaw. Wala pa naman akong susi! *furious*

Tinawagan ko yung nanay ko at nagalit talaga ako kasi umaalis na lang sila bigla na hindi sinasabing aalis sila. Kaya nataasan ko tuloy ng boses sa phone. Pero natural naman na yun na mataas ang boses ko.

Kung anu-ano na sinabi ko out of anger kasi pagod na ako, pawis pa, at ang sakit pa ng ulo ko, imbis na hihiga na lang ako pagdating e mamomroblema pa ako kung paano bubuksan yung pinto ng bahay.

Napatingin ako sa may bintana at nagtanong kay Kenshin.

AKO: Kaya mong abutin?

Ang ibig kong sabihin e kung kaya niya bang sungkitin mula sa loob yung door knob para naman mabuksan at makapasok kami.

E since may screen e mukhang imposibleng mabuksan kaya sabi ko sirain niya na lang. Pero hindi na pala kailangang sirain yung screen kasi sira na pala yun. Ang ibig kong sabihin e nakatanggal yung ibabang part sa pagkakaturnilyo kaya dun ipinasok ni Kenshin yung kamay niya at inabot ang door knob at ayun! Nabuksan ang pinto.

Naka-relief naman ako sa ginawa niya. Hanep talaga, all-around. Boyfriend, service, boy, tagaluto, taga-masahe, magnanakaw (bukas pinto gang) :charing: Proud na proud tuloy ako lalo sa kanya. *cry*

At ang sabi sa akin ni Kenshin e, "Mag-isip kasi muna bago magbunganga."

Na narealize kong tama rin kasi madalas nauuna yung pagpapanic ko kaysa pag-iisip. At ayun tinext ko yung nanay ko at sinabing nakapasok na ako. Tumawag siya sa landline at nagtanong paano ako nakapasok, ipinaliwanag ko naman. Manghang-mangha naman yung nanay ko, pano raw naabot ni Kenshin yun, may lahi raw yatang Lastikman. Ngek ngek!

Ngayon, delikado pala ito. May tendency palang manakawan kami kasi sira yung screen ng bahay. *lol*

---

Gandang gabi.