Kapirasong Sulat ni Trina kay Prince

Naglalakad ako palabas ng SM Southmall, pauwi na, nang makakita ako ng papel na nakatiklop. Mukhang pilas ng notebook. Hindi ko naman sana papansinin kung di ko nakita ang nakasulat na,

To: Prince
From: Trina

Marumi na yung papel, mukhang kanina pa tinatapak-tapakan ng mga taong hindi nakapansin dito. Hindi pa rin iyon nadaanan ng janitor. Dahil mukhang busy ang lahat ng tao, at wala naman silang paki kung ano man ang pulutin ko, kinuha ko na lang yung papel at ibinulsa.

Pagkauwi ko, dumiretso ako sa kuwarto ko. Dinukot ko sa bulsa ang aking panyo, pera at yung papel na napulot ko. Noong una'y nag-alinlangan pa akong buklatin iyon, pero dahil sa katotohanang kinuha ko na rin naman iyon, ay nilubos-lubos ko na.

Dear Prince,

ang una kong nabasa sa sulat. Pilas iyon ng Giordano na notebook. Sinundan iyon ng,

Salamat nga pala sa pagtanggap mo sa akin kagabi sa bahay ninyo. Wala din naman kasi akong ibang mapupuntahan, saka hindi rin naman planado ang pag-alis ko at pagtuloy sa inyo. Aaminin ko, madalas matigas ang ulo ko. May mga pagkakataon ding naiisip kong gusto kong magpakamatay. Sabagay, hindi ko rin naman kasi kayang gawin ang magpakamatay. Sumasagi lang talaga sa isip ko kapag sobrang sama ng loob ko. Pero dahil nandiyan ka, lahat ng naiisip kong negative e nawawala. Lagi ko na lang nakikita ang sarili ko na ngumingiti kapag kasama kita. Na kahit papaano, sa sandaling oras, e hindi ko naiisip na may problema ako.

Nung nandyan ako sa inyo, feel ko ayoko nang umalis. Gusto kitang kasama palagi. Gusto kong maging masaya palagi. Sana talaga lagi na lang kitang kasama. Naisip ko na naman yung tinanong ko sa iyo, "Kapag galit ba ako, kapag umalis ako, hahayaan mo akong umalis, o hahabulin mo ako?" Sabi mo hindi mo ako hahabulin. Inisip kong wala kang pakiramdam. Pero nung dinugtungan mo ng, "Hindi ka naman makakaalis, kasi yakap-yakap kita..." Napangiti talaga ako. Pasensya ka na rin pala kung naging iyakin ako. Ganito talaga ako e, at patuloy kong naiisip yung sinabi mong, "Huwag ka nang umiyak. Huwag ka nang umiyak." Na kahit paulit-ulit mo nang sinasabi e umiiyak pa rin ako. Mukhang tanga. Kung alam mo lang kung gaano kita kamahal. Kung alam mo lang ang pagnanais ko na maging tayo, kahit na mukhang imposible. Kung alam mo lang na bawat paglapit ng mukha mo e gusto kitang halikan. Mahal na mahal kita, Prince. Ayaw kitang mawala sa akin. Sana kahit man lang sa sulat na ito e maipahatid ko sa iyo ang pasasalamat ko sa mga nagawa mo para sa akin. Salamat sa di mabilang na ngiti na nalagay mo sa mga labi ko.

P.S.
Salamat nga pala sa rasyon ng pagkain.
Sa susunod na paglayas ko uli. Hehe!
Joke joke laang!

Trina

Sa nabasa ko, hindi ko alam kung tama ba ang ginawa kong pagpulot sa sulat o dapat hinayaan ko lang na nakakalat iyon doon. Napansin kaya ni Trina na nawala niya ang sulat niya para kay Prince? Kung sino man ang nakakakilala sa kanila, kahit first name lang ang tanging clue, mangyaring paki parating na lang kay Prince ang mensahe ni Trina.